Warsztat twórczy jako obszar poszerzania samowiedzy – metodyczne aspekty pedagogiki inkluzyjnej
Abstrakt
W artykule podjęto zagadnienie zastosowania autorskiej metody warsztatu twórczego przy kreacji plastycznej w realizacji celów formułowanych na gruncie pedagogiki inkluzyjnej. Wymiar pedagogiczny warsztatu ujawnia się w jego ukierunkowaniu na rozwój podmiotowy. Dodatkowym atutem jest atrakcyjna forma - działanie warsztatowe stanowi zaaranżowaną sytuację artystyczną, która zakłada aktywne włączenie się uczestników w jej tworzenie. W tekście przedstawiono badania jakościowe nad rozwojem samowiedzy (w zakresie tożsamości) w kreacji plastycznej, która stanowi główny etap aktywności warsztatowej. Analizie poddano proces autonarracji wizualnej zainicjowanej podczas warsztatu twórczego pt. „Kiedy pierwszy raz stałem się sobą“.
Uzyskane rezultaty dowodzą skuteczności warsztatu twórczego w rozwoju podmiotowym, co wskazuje wartość tej metody dla pedagogiki inkluzyjnej.
Pobrania
Bibliografia
Maruszewski T., 2002, Psychologia poznania, GWP, Gdańsk.
Młodkowski J., 1998, Aktywność wizualna człowieka, PWN, WarszawaŁódź.
Trzebiński J., 2002, Narracja jako sposób rozumienia świata, GWP, Gdańsk.
Józefowski E., 2012, Arteterapia w sztuce i edukacji, UAM, Poznań.
Józefowski E., Florczykiewicz J., 2015,Warsztat twórczy jako okazja rozwoju podmiotowego w przestrzeni sztuki, JAKS, Wrocław.
Piaget J., 1977, Dokąd zmierza edukacja, PWN, Warszawa.
Straś-Romanowska M., 1997, Hermeneutyka w psychologicznych badaniach jakościowych, w: Gałdowa A. (red.), Hermeneutyka a psychologia, Wydawnictwo UJ, Kraków.
Wunenburger J.J., 2011, Filozofia obrazów, Wydawnictwo słowo/obraz terytoria, Gdańsk.
Zacharuk T., 2011, Edukacja włączająca szansą dla wszystkich uczniów, „Meritum. Mazowiecki Kwartalnik Edukacyjny”, nr 1 (20)
