Diagnozowanie i doskonalenie kultury bezpieczeństwa zdrowotnego

Diagnosing and improving health security culture

Abstract

Artykuł prezentuje problematykę diagnozowania i doskonalenia kultury bezpieczeństwa zdrowotnego i jest próbą przedstawienia poruszanego zagadnienia, które wymaga dalszych, pogłębionych badań. Zdrowie to jedna z najważniejszych wartości w życiu człowieka i grup społecznych. Posiadanie zdrowia stanowi istotny warunek rozwoju gospodarczego, społecznego, kulturowego, zdolności adaptacyjnych oraz skutecznego działania w sytuacjach kryzysowych. Poziom kultury bezpieczeństwa zdrowotnego uwarunkowany jest wieloma czynnikami, jak czynniki polityczne, społeczne, kulturowe, prawne, środowiskowe. W państwach najwyżej rozwiniętych, charakteryzujących się najwyższym poziomem kultury bezpieczeństwa obywateli u podstaw bezpieczeństwa każdego podmiotu, charakteryzującego się strategicznym myśleniem o bezpieczeństwie, leży bezpieczeństwo ekologiczne oraz zdrowotne. Szczególnym wyrazem troski o stan zdrowia jest przejawianie wysokiego poziomu kultury bezpieczeństwa zdrowotnego w wymiarze personalnym i strukturalnym. Związane jest to z rozpoznawaniem potrzeb zdrowotnych oraz przygotowaniem środków i narzędzi niezbędnych do podejmowania działań na rzecz zdrowia jednostki oraz ogółu obywateli. W polskiej przestrzeni społecznej dostrzegany jest niski poziom kultury bezpieczeństwa zdrowotnego. Spowodowane jest to niewystarczającymi nakładami finansowymi przeznaczanymi przez organy rządzące na profilaktykę, ochronę i służbę zdrowia oraz brakiem jednorodnej edukacji w tym zakresie, obejmującej obszar całego kraju.