Obrona przeciwlotnicza Wojska Polskiego w okresie międzywojennym

Autor

DOI:

https://doi.org/10.34739/tem.2023.01.01

Słowa kluczowe:

artyleria przeciwlotnicza, uzbrojenie lotnicze, bierna obrona, aktywna obrona, samolot bombowy, reflektor przeciwlotniczy, balon zaporowy

Abstrakt

W artykule przedstawiono rozważania, któ re koncentrują się na organizacji obrony przeciwlotniczej w Polsce po zakoń czeniu pierwszej wojny światowej do momentu napaści Niemiec hitlerowskich, co miało miejsce 1 września, 1939 r. W pierwszej części artykułu zwrócono uwagę na doświadczenia w zakresie organizacji obrony przeciwlotniczej, które zdobyły państwa walczące na frontach pierwszej wojny światowej. W tej kwestii przyjęto tezę, że ten konflikt zbrojny był pierwszym poligonem doświadczalnym dla jednostek obrony przeciwlotniczej osłaniających walczące wojska i obiekty cywilne przed atakiem sterowców i samolotów bojowych. Zdobyte przez inne państwa doświadczenia w zakresie obrony przeciwlotniczej stanowiły podstawę do stworzenia pierwszych jednostek artylerii przeciwlotniczej w Polsce po 1918 r. W wyniku rozwoju polskiej myśli wojskowej oraz działań praktycznych wypracowano w Polsce zasady obrony przeciwlotniczej wojsk lądowych oraz taktykę użycia artylerii przeciwlotniczej w różnych rodzajach działań bojowych. Bazując na nakreślonej sytuacji problemowej przyjęto, że celem artykułu będzie: przedstawienie organizacji obrony przeciwlotniczej w Wojsku Polskim w okresie międzywojennym oraz scharakteryzowanie jej organizacji w odniesieniu do podstawowych rodzajów działań bojowych.

Pobrania

Statystyki pobrań niedostępne.

Bibliografia

Abżółtowski S., Rozwój doktryny obrony powietrznej – obrona naziemna, Warszawa 1937.

Bień S., Obrona przeciwlotnicza w ramach wzmocnionego pułku piechoty, CWP 1933.

Cyprian T., Komisja stwierdziła, Warszawa 1960.

Dąbrowski S., Obrona przeciwlotnicza wojsk lądowych, „Myśl Wojskowa” 1981, nr 3.

Halama A., Obrona przeciwlotnicza (podręcznik multimedialny), Warszawa 1999.

Instrukcja walki z lotnictwem dla oddziałów piechoty, MSWojsk, Warszawa 1939.

Instrukcja Organizacja Obrony Przeciwlotniczej w Wielkich Jednostkach, Centralne Archiwum Wojskowe, Akta GISZ, t. 305.

Kopczewski M., Obrona przeciwlotnicza Wojska Polskiego w latach 1919–1994, Koszalin 1994.

Kozłowski E., Wojska Polskie 1936-1939, Warszawa 1974.

Królikiewicz S., Obrona przeciwlotnicza, Warszawa 1933.

Krzemiński Cz., Wojna powietrzna w Europie 1939-1945, Warszawa 1983.

Kuriata R., Radomyski, Miodek, Dowodzenie w obronie powietrznej Część I. Teoria i praktyka, Warszawa 2003.

Matejuk P., Aparat centralny artylerii przeciwlotniczej, „Wojskowy Przegląd Historyczny” 1995, nr 3-4.

Mikołajuk N., Rozwój organizacyjny i funkcjonalny biernej obrony przeciwlotniczej Polski w latach 1928-1939, Warszawa 1990.

Pszeniczny A., Rozwój artylerii przeciwlotniczej, Warszawa 1973.

Rossa A., Obrona powietrzna Polski w latach 1921-1939, Toruń 2006.

Słupiński W., Jeszcze o polskiej artylerii przeciwlotniczej w dwudziestoleciu 1919-1939, „Myśl Wojskowa” 1974, nr 3.

Sprawozdanie z ćwiczeń OPL Dęblin z 31 12. 1929 roku, CAW, akta Gen. Insp. Szkol., t. 1974.

Stachula A., Obrona powietrzna Polski. Wydanie drugie poprawione i uzupełnione, Część I. Jelenia Góra 2009.

Tarczyński J., Samochodowe działa przeciwlotnicze w Wojsku Polskim 1918-1939, Warszawa 2007.

Truszkowski S., Działania artylerii plot. w wojnie 1939 r., „Myśl Wojskowa” 1978, nr 2.

Zawadzki A., Rozwój form i sposobów OPL wojsk w latach 1914–1945, Warszawa 1975.

Pobrania

Opublikowane

14.11.2023

Numer

Dział

Studia

Jak cytować

Radomyski, A. (2023). Obrona przeciwlotnicza Wojska Polskiego w okresie międzywojennym. Tempus, 1. https://doi.org/10.34739/tem.2023.01.01