Kobiety w Czerwonych Brygadach

Abstrakt

Poniższa narracja jest analizą zjawiska partycypacji kobiet we włoskiej organizacji terrorystycznej – Czerwonych Brygadach, podjętą w perspektywie teorii krytycznych (szczególnie: gender studies), otwartą również na narzędzia hermeneutyki (teorii interpretacji). Interpretacji poddano różnorodne dostępne źródła: dokumenty strategiczne, akta sądowe, wywiady telewizyjne i prasowe oraz literaturę dokumentu osobistego i epistolografię. Ze względu na ograniczone ramy objętościowe, dla zbudowania wystarczającego funkcjonalnie i gatunkowo katalogu narracji kobiet-brigatisti zastosowano zasadę case studies. Przyjęto hipotezę, iż kobiety w Czerwonych Brygadach wpisują się w fenomen „nowej kobiecości” ukształtowany na fali globalnego ruchu kulturowego i społecznego („ruch ’68”), który ujawnił nową jakość przemocy poli-tycznej kobiet, wychodzącą poza schemat tradycyjnych „patriarchalnych” ról. Narrację podzielono na trzy wyraziste części. W pierwszej części scharakteryzowano włoski ruch feministyczny, zwracając szczególną uwagę na jego lokalną specyfikę, w tym powiązania z innymi nurtami włoskiej lewicy tego okresu. W drugiej części zwrócono uwagę na istniejący w strukturach Czerwonych Brygad podział ról, oparty w pełni na równości płci, także w zakresie bezpośredniego udziału kobiet w najbardziej krwawych akcjach. W trzeciej części oddano głos kobietom – ich motywacjom, autonomicznym wyborom i decyzjom, oczekiwaniom i rozczarowaniom, jakie towarzyszyły brigatisti przez cały okres walki zbrojnej. Przeprowadzona analiza pozwoliła na weryfikację przyjętej hipotezy, iż kobiety należące do Czerwonych Brygad były typowym przy-kładem nowego pokolenia, generowanego przez głębokie globalne zmiany społeczno-kulturowe zachodzące na przełomie lat 60. i 70., ale zakorzenionego także w specyfice włoskiej lewicowości.